Column

Column Marilyn: In Stamper we trust

Vooraan in de rij voor de klantenbalie van de supermarkt sta ik. Met m’n netje avocado’s. Die avocado’s zagen er vanbinnen namelijk niet alleen uit als vergane stront, ze roken ook zo. En dat vind ik zonde, want die krengen zijn verrotte duur verdorie. Omdat de medewerker achter de balie waarschijnlijk dag in dag uit gezanik over zich heen krijgt, maak ik een beetje een grapje van m’n beklag. Een best geslaagd grapje vind ik zelf, maargoed – da’s misschien mijn gebrek, dat ik mezelf soms grappig vind.

“Jij hebt gewoon een beurt nodig”, zegt de dude achter me als ik m’n relaas heb afgerond. “Achterlijk mokkel”, bromt een meneer van middelbare leeftijd in mijn richting. “WAT EEN TRIESTE HOUDING VAN JE ZEG!”, gilt een mevrouw met een kort doch pittig kapsel. “Ja! Dom wijf!” piept een pubermeisje met een duckface. Nou, en daar sta je dan. Met je goeie gedrag en je netje avocado’s.

Rare shit hè? Ja, is ook niet echt gebeurd. Ik zit te lullen. Het was namelijk niet in de supermarkt, maar online dat ik voor rotte vis werd uitgemaakt omdat ik een virtuele brief had getikt naar de webcare-afdeling van de Appie. Analoog zie ik het niet zo gauw gebeuren, dat smijten met krachttermen. Omdat volgens mij tot op zekere hoogte iedereen wel een beetje de wijsheid van Stampertje, dat onwijs wijze konijn uit Bambi, in acht neemt: Als je niets leuks te zeggen hebt, zeg dan maar niks.

Hoewel: soms zijn dingen niet leuk, maar moeten ze toch gezegd worden. “Je bent ontslagen”, bijvoorbeeld. Of: “Je rokje zit in je panty aan de achterkant, en iedereen ziet je togus.” Maar dat moeten, dat is dus nogal een relatief begrip gebleken. Want waar je IRL sommige denken wel denkt, maar niet roept – is dat filter virtueel al gauw verdwenen als sneeuw voor de zon. Omdat lekker op je toetsenbord rammen en anderen flink te schijten zetten blijkbaar goed voelt, zo op afstand. Die afstand? Die is maar een illusie. Want van elke hufterige opmerking kreeg ik gewoon een melding, ping!, recht m’n huiskamer in. Waar zit dat ‘m in? Dat reaguurderschap? Waarom verdwijnt de insteek om een ander zo te behandelen als je zelf graag behandeld wil worden online? Ik vind het een bijzonder iets. En ik stel voor dat we ons online gewoon hetzelfde gedragen als in het eggie, en gewoon een beetje lief doen tegen elkaar. Dat we niet zoveel lelijke dingen tegen elkaar zeggen. Maar zeg het me vooral wel als er een stuk spinazie tussen m’n tanden zit op m’n nieuwe profielfoto.

Door: Marilyn de Beurs

Show More

Related Articles

Geef een reactie

Check Also
Close
Back to top button
Close
Close