De quarterlife crisis en hoe je er weer vanaf komt
Daar zit je dan, een beetje een Millennial, Echo Boomer of Peter Pan-generatie te wezen. Want zo wordt iedereen genoemd die is geboren vanaf pak ‘m beet 1985 tot het magische jaar 2000. Maar dan wel in de westerse wereld hè. Geen zorgen over oorlog, te weinig eten of dat je de volgende dag wel haalt. Je hebt alle kansen van de wereld, je kunt alles worden wat je wilt! Je hoeft niet zoals de babyboomer het land weer op te bouwen na de Tweede Wereldoorlog. Of zoals Generation X (onze ouders, zeg maar) daar weer dankbaar voor te zijn. Je kunt het mens worden dat jij wilt zijn.
En daar gaat het nou juist mis. Er zijn een hoop struggelende twintigers en begin-dertigers die helemaal niets willen worden. Of die door alle keuzestress zo’n beetje alles wel willen worden. Die fase in het leven noemen we tegenwoordig de quarterlife crisis. Dat is net zoiets als de midlife crisis, maar dan op een kwart van je leven. Het is een periode waarin iemand moeite kan hebben met de overgang naar de echte, boze buitenwereld. Die waarin je belasting moet betalen en een serieuze baan hebt. Met zo’n baas enzo, die je de hele tijd dingen laat doen die je niet wilt doen. Waardoor je weer verlangt naar de tijd dat je gewoon zorgeloos stukjes tikte voor de Leeuwarder Studentenkrant…
Die overgang zorgt ervoor dat iemand zich onzeker kan voelen over de keuzes die hij maakt. Of de gekozen opleiding wel de goede was. Of je deze baan moet houden. Of je huidige verkering de liefde van je leven is, of dat je nog even verder moet zoeken. Vooral over dat laatste heeft een heel zooitje zielenknijpers zich gebogen. Eentje daarvan, Erik H. Erikson, kwam met een hele mooie theorie over het leven. Hij zegt (nou ja, hij zegt het niet meer, die man is allang dood) dat een mens in zijn leven acht crises doormaakt. De zesde daarvan, de crisis van intimiteit versus isolatie, is de fase waarin de quarterlife crisis optreedt. Dat begint bij een mens zo rond zijn 18e. en wordt gezien als de eerste fase richting volwassenheid. Het is de fase waarin men experimenteert met de liefde en uiteindelijk een leuke verkering vind om kindjes en een hond mee te krijgen. Als dat niet lukt, zo’n verkering, dan kan iemand zich geïsoleerd voelen. En dan dus niet dat spul dat je tussen muren doet om het warmer te maken. Maar je dus helemaal alleeenig voelen.
Misschien heb je er zelf ook wel last van. Voel je je ook onzeker over de volgende stappen in je leven. Zelf zie ik het veel om mij heen. Een vriend van mij wil maar niet aan een serieuze relatie beginnen en een vriendin van mij gaat regelmatig met een massive kater naar haar werk. Een andere kennis switcht zo’n beetje elk half uur van opleiding. Herken je jezelf hierin? Dat is helemaal niet erg. Want het hoort gewoon bij ons leven. Gelukkig zijn er een hoop tips en trics die ervoor kunnen zorgen dat het voor ons Millennials allemaal wat draaglijker wordt. Is ook fijner voor onze ouders. Want op een gegeven moment betalen zij echt je collegegeld niet meer.
Hoe kom je er weer vanaf? Maak het simpel voor jezelf. Want hoewel er veel carrièremogelijkheden zijn, vallen er al een hoop af. Als je weet dat wiskunde een ramp is bij jou, dan word je sowieso geen accountant. Of heb je echt een spuughekel aan kinderen? Docent worden zit er dan niet in. Een volgende tip is: doe even wat minder arrogant. Want het hele ‘ wat moet ik met mijn leven’ dilemma wordt een stuk makkelijker als je het eventjes helemaal niet om jou laat draaien. Vraag dus niet wat jij wilt van de wereld, maar wat de wereld wil van jou! Weet je dus echt niet of je modeontwerper of verpleegster moet worden, word dan maar verpleegster. Uiteindelijk heeft de menschheid daar waarschijnlijk meer aan. Als laatste: andere mensen helpen is per definitie goed. Het doen van zinvolle activiteiten geeft voldoening. Reserveer je meteen een plekje in de hemel voor jezelf.
Conclusie: Al met al kunnen we uiteindelijk concluderen dat het wel goed komt met onze generatie. Zie het als een fase in je leven waar je echt weer uit komt. Ook al doe je nu een studie waarvan je denkt: ‘is dit ‘m wel?’ Bedenk dan dat je in het jaar 2050 terugkijkt op jezelf in 2017 en er dan om lacht. Om maar met de fossiele slogan van Roosvicee te eindigen: het komt wel goed, schatje.
Tekst & foto’s: Bram Adriaansz
