Expeditie Robinson is er niks bij, dit is pas écht heftagh. Visnetten, hengels en verrekijkers liggen klaar om in gebruik te worden genomen. Januari 2017: het is koud, donker en totaal ongeschikt weer om op expeditie te gaan. Maar de afritsbroeken zijn gefixt en dat maakt dat wij toch besluiten om dit geweldige plan in praktijk te brengen. Hier gaat het gebeuren: fikkie stoken, vogelspotten en vissen vangen. Het avontuur is aan.
Expeditie Siberië
Ja hoor, goed plan om in de winter op expeditie te gaan in dit koude kikkerland. Nou niét dus, want de door ons geschatte gevoelstemperatuur is toch echt minimaal -23 graden. Gelukkig hebben we een mooie pet en Sonnema-muts uit de onderste la van een oude kast op de zolder van het half vergane hok achterin de tuin weten te vissen. Dit maakt dan ook dat we ons – ondanks de Siberische temperaturen – enigszins kunnen focussen op het overleven in de bossen. De beruchte afritsbroek blijkt ook nog niet zo simpel in elkaar te zitten. Wát een geklooi zeg. Die dingen moeten sowieso al verboden worden, maar zonder gebruiksaanwijzing is het gewoon absoluut niet te doen. Na veel gestuntel en gezeik hebben we ze aan. En eerlijk toegegeven: we zien er nu wel echt uit als professionele losers.
Als ze me missen, dan ben ik vissen
Vol goede moed en vooral bepakt en bezakt met way too much overlevingsmateriaal beginnen we aan onze tocht. Beetje jammer wel dat de sloten en vijvers er half bevroren bij liggen. Gelukkig zien we toch een kans om de hengel er in te slingeren. Maar echt hoor, vissen: www.2woorden9letters.nl (om je het Googlen te besparen: DUURT LANG). Je moet echt so-wie-so zo’n belachelijk vissersstoeltje meenemen, wil je dit goed kunnen overleven. En goh, die hebben wij dus niet. Op een zeker moment zijn we sterk overtuigd dat we beet hebben. Echt gewoon een huuuuge snoek ofzo. En eenmaal alle moed en kracht bij elkaar verzameld, beginnen we aan het binnenhalen van wat we aan de haak hebben geslagen. Zuchten, puffen, kreunen (voor de duidelijkheid: we zijn nog steeds aan het vissen), maar wat zijn we trots als we zien wat we hebben gevangen. Het mag dan geen snoek zijn en wat het wel is weten we ook heus niet, maar het is een feit dat het een vis is. Wát een dag, nu al.
Maar goed, wij als echte natuurfreaks besluiten om het visje weer terug te gooien in het water. Man, man, man, wat zijn we toch liefdevolle tofu’s. Natuurlijk moeten we onze maag tevreden houden, dus halen we bij de plaatselijke visboer een ongefileerde vis. Je zou het kunnen zien als valsspelen, maar dat doen we voor het gemak even niet. Na wat gestuntel en gegil maken we de vis ‘schoon’. Verdere details besparen we je.
These girls are on fire
Bij een expeditie hoort natuurlijk ook het stoken van een vuurtje. En gut, het lijkt zo makkelijk als boerin Bertie in haar sexy bikini vol overtuiging twee takjes tegen elkaar aan wrijft en vervolgens een prachtig vuurtje tevoorschijn tovert. Toch moeten we je zeggen: zo makkelijk is fikkie stoken helaas niet. We mogen er misschien wat onnozel uitzien in onze outfits, maar we snappen (na een tijdje) best dat het vuur aanmaken niet gaat lukken met vochtig hout. Mission impossible dit.
Hoog in de bergen staat een hutje
Nu komt misschien wel het moeilijkste gedeelte van het avontuur. We moeten onze eigen slaapplek fixen. Slaapplek regelen bij studenten in Leeuwarden is voor ons geen punt, maar zelf iets creëren tussen de bomen en het struikgewas wordt lastiger. Fotografe Lisanne is naar huis en we zijn nu op elkaars (on)kundige handelen aangewezen. Geheel zorgvuldig gaan we te werk volgens dit ter plekke bedachte stappenplan:
Stap 1: Op zoek naar geschikte takken voor onze hut, wat nog een hele klus is. Zou je niet denken hè, want in een bos zijn best veel takken. Toch zie je ineens de meest ongeschikte takken voor een chille hang- en slaapplek. Dik en kort, lang en dun, potverdikkeme, ’t is nooit goed.
Stap 2: Het bouwen van de hut. We kwamen erachter dat we vrij goede huttenbouwers zijn. Na nog geen vier uur stond er al een prachtig piramidevormig bastion. Potverdeurie, duur woord zeg – is synoniem voor burcht, dat je het toch even begrijpt.
Stap 3: Richt je hut in. Gewoon paar vt-wonen boekies erbij en hoppa, gaan. We hebben warme kleden en kussentjes met teksten zoals ‘home is where the heart is’ meegenomen. Door middel van deze inspirerende quotes hopen we snel het thuisgevoel te krijgen. Dus snel die kussens in de hut flikkeren en we kunnen weer verder met onze expeditie.
Kanttekening: Helaas bleek bij terugkomst dat de hut geen bescherming bood tegen wolkenpis en dus konden we er niet slapen. Januari is gewoon een schijtmaand om op expeditie te gaan. Sorry jongens, wij hadden het ook graag anders gezien.
Survivaltips:
- Doe altijd – maar dan ook echt áltijd – een afritsbroek aan. Desnoods doe je een oproepje via Facebook of prik je een briefje op het prikbord in de plaatselijke Appie om er een te fixen. Wanneer het koud is, kun je de pijpen vastritsen (dit klinkt overigens makkelijker dan het in werkelijkheid is). En mocht het zweet je toch uitbreken, dan kun je je pijpen er weer met alle gemak afritsen. En als het een beetje warm is – je raadt het al – dan rits je simpelweg aan één kant een pijp eraan. I-de-aal, zo’n ding!
- Wees op je hoede voor gevaar. Er kan ieder moment onverwacht een beest op bezoek komen. Neem daarom altijd voorzorgsmaatregelen. Welke dat zijn, moet je zelf maar bedenken. Dat weten wij ook niet allemaal, oké?
- Neem een verpakte haring uit de supermarkt mee. We waren het even vergeten te noemen in ons artikel, maar zelf een vis meenemen is veel handiger dan echt vissen vangen. Vissen duurt namelijk echt tering lang. Beter neem je daarom zelf een vis mee die je vervolgens zorgvuldig aan het haakje van je hengel doet. Nog wel even een foto maken uiteraard en het lijkt gewoon alsof je een talentvolle visser bent.
- Je kunt beter niet alles uit een bos zomaar opeten enzo, want het kan giftig zijn. Op die manier kan je expeditie vroegtijdig ten einde komen terwijl je nog niet eens vuur had gemaakt of een hut had gebouwd. Wees dus altijd scherp en Google eerst of een plant eetbaar is. Je kunt ook eerst een ander het laten testen en afwachten wat er gebeurt. Pas daarna eet je eventueel zelf van de plant.
- Als je in het bos een fikkie wil stoken, dan moet je er om denken dat niet het hele bos in vlammen opgaat. Dus: blijft alert, ga niet een wandeling maken als het vuur nog aan is, steek niet meer dingen in de fik dan nodig en zorg dat je het alarmnummer uit je hoofd kent.
- Een vissershoedje staat beter dan een Sonnema-muts. Bij gebrek aan betere hoofddeksels kun je alsnog kiezen voor zo’n rode muts, maar de voorkeur gaat uit naar een vissershoedje. Op die manier word je over het algemeen serieuzer genomen.
Hopelijk hebben we een ieder die de moeite heeft genomen om onze unieke ervaring te lezen, kunnen inspireren met dit artikel. Daarnaast hopen we dat de survivaltips kunnen bijdragen aan een eigen succesvolle ervaring met op expeditie gaan. Het is tenslotte nog januari …
