Max Pieter Dijkstra (30) schreef tijdens zijn studententijd anderhalf jaar voor de Leeuwarder Studentenkrant.
Hij had geen enkele schrijfervaring, maar dat hield hem niet tegen. Naast zijn werkzaam-heden voor de LSK, werkte hij bij de Dikke van Dale en was hij actief voor de studentenvereniging Sempiternus. Een bezig bijtje. Soms een beetje té bezig, aldus Max Pieter. Inmiddels werkt hij als consultant bij een accountants- en advieskantoor.
Max Pieter studeerde Human Resources Management aan NHL Stenden. Hij is geboren en getogen in Stiens, een dorp onder de rook van Leeuwarden. Op en neer reizen lag voor de hand, maar hij besloot op kamers te gaan: ‘Ik werkte bij Club Noa in Leeuwarden en leerde daar een paar jongens kennen die lid waren van de studentenvereniging Sempiternus. Zij lieten me zien hoe leuk het Leeuwarder studentenleven was, dus ik besloot op kamers te gaan én lid te worden van Sempiternus. Ik was net achttien.’
Het dorp Leeuwarden
Max Pieter was actief voor de JOVD (Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie) en vanwege zijn politieke interesse had hij bijna voor Bestuurskunde gekozen, maar HRM trok hem net iets meer. ‘De studie legt de focus op economische vakken, maar wel in de context van menselijk kapitaal. Waar wil je als organisatie naartoe en welke kennis en kunde heb je daar voor nodig? Dat vond en vind ik erg interessant.’ HRM bleek de juiste keuze voor Max Pieter, net als die voor Leeuwarden: ‘Het leuke van Leeuwar den is dat het voelt als een dorp. Je kent iedereen, ook de studenten van andere verenigingen en dat voelde heel geborgen. Tegelijkertijd gebeur de er heel veel in de stad.’
Tegendraads
Hij stortte zich volop in het studentenleven. ‘Ik werkte bij de Dikke van Dale, was voorzitter van Sempiternus, zat bij Heerendispuut Vinolentus en ging aan de slag bij de Leeuwarder Studentenkrant. Ik las de krant met veel plezier, vanwege het tegendraadse karakter, en het leek me leuk om er voor te schrijven. Ik nam contact op met de toenmalige hoofd redacteur Froukje, die ik nog kende van de JOVD. We gingen lunchen en ze zei: “Laat maar zien wat je kunt.” Ik had geen schrijfervaring, maar dat gaf niks. Als redactie hadden we alle vrijheid.’ Max Pieter nam de culinaire rubriek over van Felix en schreef een mix van serieuze en minder serieuze artikelen: ‘Ik interviewde een raadslid over haar rol binnen de gemeentepolitiek, maakte een gids met huishoud tips voor studenten samen met een aantal bejaarde dames uit een lokaal rusthuis, maar deed ook een praktijk onderzoek naar hoe je je huisgenoot op een zo irritant mogelijke manier wakker kunt maken.’ Hij leerde niet alleen schrijven. ‘Van nature ben ik niet zo planmatig, deadlines vond ik een uitdaging. Meestal schreef ik mijn artikel pas in de nacht voor de dead line, of de dag na de deadline. Inmiddels heb ik geleerd hoe je een goede planning voor je kunt laten werken. En in het begin ging ik zitten en schreef ik wat in me opkwam. Later pakte ik het schematischer aan, maakte ik een verhaallijn. Dat is iets waar ik nog steeds veel aan heb.’
Fouten maken
Ook van Sempiternus stak hij veel op. ‘Hoe je leiding geeft aan een groep mensen die ook je vrienden zijn, het
krijgen van feedback, argumenteren, leren omgaan met tegenslag, je best doen voor dingen waar je niet altijd
waardering voor krijgt, relativeren, het organiseren van feesten en andere activiteiten. We namen onszelf erg serieus, dus we wilden goede plannen maken. Op mijn werk pluk ik daar nu de vruchten van. Ik leerde met name hoe je effectief met stakeholders om kunt gaan, hoe je mensen in beweging krijgt en verwachtingen kunt najagen Ik vind het leuk om voor een groep te staan, om dingen te onder nemen. Niks komt vanzelf, je moet er hard voor werken. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik door alle drukte dingen soms half deed. Maar ach, fouten maken is niet erg. Dat wil ik studenten van nu ook meegeven: je kunt beter fouten maken in je studententijd, dan later in je carrière. Ga de dingen die je interessant vindt gewoon proberen, dat is de enige manier om erachter te komen waar je kwaliteiten liggen.’’
Zeilrace
Vanuit Sempiternus kreeg Max Pieter de kans om deel te nemen aan een zeilrace: Race of the Classics. ROTC is een van de grootste zeilevenementen van Europa, waarbij zo’n vijfhonderd studenten een week lang een zeil tocht maken op klassieke schepen. Wanneer het weer meezit naar Engeland en terug. ‘Het jaar dat ik zeilde, deden er twee teams uit Leeuwarden mee. Er waren niet genoeg deelnemers en een aantal bekenden die mee zou doen wist mij vlak voor de start nog enthousiast te maken, ook al had ik geen enkele zeilervaring. Als ik iets leuk vind, wil ik er onderdeel van zijn.
Het was prachtig weer en we hebben een mooie zeilweek gehad, met geweldige feesten in de havens die wij aandeden. Ik was zo enthousiast dat ik een jaar later solliciteerde voor de organisatie. Dat jaar werkte het weer echter minder mee. Er stak een storm op waardoor we drie dagen vast moesten blijven liggen in de veerhaven van Rotterdam. We waren op veel voorbereid, maar voor dit scenario lag geen draaiboek klaar. We moesten dan ook lastminute een plan beden ken om de vijfhonderd deelnemers te vermaken. Over een leerzame tijd gesproken…’
Deeltijdstudie
Alle inspanningen zorgden er wel voor dat zijn studie enigszins onder sneeuwde. Max Pieter besloot zijn op leiding in deeltijd af te maken, naast een baan bij een studentenuitzend bureau in Leeuwarden. ‘Deze baan vormde een mooie overgang van het studerende naar het werkende leven. Bovendien kwam de studiestof tot leven in de praktijk.’ Uiteindelijk rondde hij de studie cum laude af. Recruitment bleek goed bij hem te passen en na anderhalf jaar verruilde hij Leeuwarden voor Amsterdam. Momenteel woont hij met zijn vrouw en dochter in Hilversum en werkt hij als consultant binnen de executive search-praktijk van BDO. Hij zou er in de toekomst graag partner worden, maar staart zich nergens op blind. ‘Alles is tot nu vrij organisch op mijn pad gekomen.’
Studentenstad
Het valt hem op dat Leeuwarden als studentenstad enorm aan het groeien is: ‘De stad bruist als nooit tevoren.’ Net als Sempiternus overigens. ‘De vereniging wordt steeds professioneler.’ In zijn studententijd heeft Max Pieter zijn beste vrienden ontmoet. Hij volgt de ontwikkelingen in de Friese hoofdstad dan ook nog steeds met veel plezier, zo ook bij de Leeuwarder Studentenkrant. ‘Ontzettend gaaf dat de LSK nog altijd zo’n begrip is!’
